కేరళ బిజెపి ఉపాధ్యక్షుడు సి. సదానందన్ మాస్టర్‌ను రాజ్యసభకు నామినేట్ చేస్తూ రాష్ట్రపతి ఆదివారం నిర్ణయం తీసుకున్నారు. 32 ఏళ్ళ క్రితం. 30 ఏళ్ళ వయస్సులో ఉత్తర కేరళలోని కన్నూర్ జిల్లాను కుదిపేసిన రాజకీయ హింస నుండి బైటపడిన వ్యక్తి సదానందన్ మాస్టర్. ఆ సందర్భంగా తన రెండు కాళ్ళను పోగొట్టుకున్నారు. అయినప్పటికీ సమాజ కార్యంలో క్రియాశీలకంగా కొనసాగుతూ వస్తున్నారు. కుత్రిమ కాళ్లతో నడిచేందుకు ఆరు నెలల సమయం పట్టింది.
“శ్రీ సి. సదానందన్ మాస్టర్ జీవితం ధైర్యం, అన్యాయానికి తలొగ్గడానికి నిరాకరించడానికి ప్రతిరూపం. హింస, బెదిరింపులు జాతీయ అభివృద్ధి పట్ల ఆయన స్ఫూర్తిని అడ్డుకోలేకపోయాయి. ఉపాధ్యాయుడిగా, సామాజిక కార్యకర్తగా ఆయన ప్రయత్నాలు కూడా ప్రశంసనీయం. యువత సాధికారత పట్ల ఆయనకు చాలా మక్కువ ఉంది. రాష్ట్రపతి జీ రాజ్యసభకు నామినేట్ చేసినందుకు ఆయనకు అభినందనలు. ఎంపీగా ఆయన పాత్రకు శుభాకాంక్షలు,” అని ప్రధాని నరేంద్ర మోదీ ఎక్స్ లో ఆయన గురించి పేర్కొన్నారు.
పదవీ విరమణ చేసిన పాఠశాల ఉపాధ్యాయుడు, సదానందన్ మాస్టర్‌ను గత వారం కేరళ బిజెపి రాష్ట్ర ఉపాధ్యక్షులలో ఒకరిగా నియమించారు. కన్నూర్‌లోని మట్టన్నూర్ సమీపంలోని పెరిన్చేరి గ్రామం సీపీఎం బలమైన కోట. కమ్యూనిస్ట్ మద్దతుదారుల కుటుంబం నుండి వచ్చినప్పటికీ, ఆయన ఆర్‌ఎస్‌ఎస్‌లో చేరారు, \అఖిల్ భారతీయ విద్యార్థి పరిషత్ (ఎబివిపి) ద్వారా సంఘ్‌లోకి ప్రవేశించారు.
1984లో, ఆర్ఎస్ఎస్ లో చేరి కొంతకాలం ఎర్నాకుళంలో బౌద్ధిక్ ప్రముఖ్‌గా పనిచేశారు. సంఘ్‌లో చేరాలనే ఆయన నిర్ణయం స్థానిక సిపిఎంని రెచ్చగొట్టి, దాడికి దారితీసింది. జనవరి 25, 1994న, మట్టన్నూర్ సమీపంలోని ఉరువాచల్ వద్ద బస్సు దిగి తన ఇంటి వైపు నడుచుకుంటూ వెళుతుండగా, రాత్రి 8.30 గంటల ప్రాంతంలో ఒక ముఠా అతనిపై దాడి చేసింది. ఆ సమయంలో, అతను కన్నూర్ జిల్లాలో ఆర్ఎస్ఎస్ సహకార్యవాహగా పనిచేస్తున్నారు.
ఆ సంఘటనను గుర్తుచేసుకుంటూ, సదానదన్ తర్వాత ఇలా చెప్పారు: “ఒక ముఠా అకస్మాత్తుగా బాంబులు విసిరి, భయపెట్టడానికి ప్రయత్నించింది. ప్రజలు పరిగెత్తడం ప్రారంభించారు. తమ దుకాణాలను మూసివేయడం ప్రారంభించారు. ఆ ముఠా నన్ను వెనుక నుండి వచ్చి పట్టుకుంది. వారు నన్ను రోడ్డుపై పడుకోబెట్టి, నా రెండు కాళ్ళను మోకాలి క్రింద నరికి విసిరివేసారు. పోలీసులు వచ్చి నన్ను ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లే వరకు ఎవరూ నాకు సహాయం చేయడానికి ధైర్యం చేయలేదు.”
సిపిఎం హింసారాజకీయాలకు ప్రసిద్ధి చెందిన కుతూపరంబ నియోజకవర్గం నుండి 2016, 2021లలో అసెంబ్లీకి బిజెపి అభ్యర్థిగా పోటీచేశారు. అయితే గెలుపొందలేదు. ఇప్పుడు రాజ్యసభకు వెడుతున్నారు. ఎస్ఎఫ్ఐ కార్యకర్తగా, సిపిఎం కుటుంభం నుండి వచ్చిన తనకు ఏవిధంగా ఆర్ఎస్ఎస్ పట్ల ఆకర్షితుడినయ్యానో ఆయనే తన మాటలలో వివరించారు:
“నేను కన్నూర్‌లోని మట్టన్నూర్ సమీపంలోని ఒక చిన్న గ్రామంలో, రాజకీయంగా చాలా చురుకైన కుటుంబంలో పెరిగాను. నా తండ్రి, ప్రాథమిక పాఠశాల ఉపాధ్యాయుడు, కమ్యూనిస్ట్, నా అన్నయ్య జిల్లా స్థాయిలో విద్యార్థి విభాగానికి బాధ్యత వహించాడు. నేను కూడా విద్యార్థి విభాగంలో చేరి చురుకైన సభ్యుడిని అయ్యాను. నేను డిగ్రీ కోర్సు చదువుతున్నప్పుడు ఎస్ఎఫ్ఐ నుండి దూరంగా వెళ్లడం ప్రారంభించాను. ప్రధాన కారణం కళాశాల క్యాంపస్‌లో పార్టీ ప్రవర్తన.
కళాశాల ఎన్నికల సమయంలో పార్టీ నాయకులు క్యాంపస్‌కు వచ్చి విద్యార్థులను హింసకు ప్రేరేపించడం నేను చూశాను. ఈ రకమైన హింసకు నేను ఎలాగోలా అంగీకరించలేక పోయాను. ఈ కష్ట కాలంలోనే నేను కళాశాలలో నా కొంతమంది స్నేహితుల కారణంగా ఆర్ఎస్ఎస్ వైపు ఆకర్షితుడయ్యాను. నేను సైద్ధాంతికంగా వామపక్షం నుండి కుడివైపుకు మారాను. చివరికి నన్ను ఈ ప్రయత్నానికి ప్రేరేపించినది ప్రసిద్ధ కవి అక్కితం అచ్యుతన్ నంబూద్రి రాసిన “భారతీయ దర్శనం” అనే వ్యాసం, మాతృభూమి వారపత్రికలో.
నా గ్రామంలోని పబ్లిక్ లైబ్రరీలో కూర్చుని వ్యాసం చదవడం నా జీవితంలో ఒక నిర్ణయాత్మక క్షణం. మా గ్రామం కమ్యూనిస్ట్ పార్టీకి బలమైన ప్రదేశం. మా గ్రామంలో ఆర్ఎస్ఎస్ శాఖ లేదు. మా గ్రామం వెలుపల ఒక శాఖ ఉంది.అక్కడ చాలా మంది యువకులు చాలా చురుకుగా ఉన్నారు. వారు మా గ్రామానికి వచ్చి రక్షా బంధన్ కార్యక్రమాన్ని ఏర్పాటు చేసినప్పుడు కేవలం 10, 15 మంది మాత్రమే హాజరయ్యారు. ఆర్ఎస్ఎస్ అనుచరులు రాసిన అనేక పుస్తకాలు చదివిన తర్వాత, నేను కోరుకునే మార్గం ఇదేనని నేను నిర్ధారణకు వచ్చాను.
నా తండ్రి హృదయపూర్వకంగా కమ్యూనిస్ట్ అయినప్పటికీ, ముఖ్యంగా పార్టీ పాల్గొన్న హింస గురించి ఇతర పార్టీ సభ్యులతో విభేదాల కారణంగా, అతను పార్టీ నుండి వైదొలిగాడు. నా తండ్రి మొదట్లో నాలో వచ్చిన మార్పును చూసి భయపడి, నా ఆర్ఎస్ఎస్ కార్యకలాపాలతో సంతోషంగా లేకపోయినా, నన్ను బహిరంగంగా విమర్శించలేదు. నా సోదరుడు కూడా నన్ను వ్యతిరేకించాడు. నెమ్మదిగా, నా తండ్రి, నా సోదరుడు, నా తల్లి, నా నలుగురు సోదరీమణుల వైఖరిలో మార్పులను నేను చూడటం ప్రారంభించాను.
నేను వారిని బ్రెయిన్ వాష్ చేయాల్సిన అవసరం లేదు. నాలో జరిగిన మార్పులు వారిని కూడా ప్రభావితం చేశాయి. నేడు, బోధన నుండి రిటైర్ అయిన నా అన్నయ్య, బిజెపికి మట్టనూర్ నియోజకవర్గ అధ్యక్షుడు. కమ్యూనిస్ట్ పార్టీతో ఉన్న నా స్నేహితులు ఆర్ఎస్ఎస్ లో చేరవద్దని నాకు సలహా ఇచ్చారు. పార్టీ సీనియర్ సభ్యులు నా తండ్రిని కలిసి నాకు సలహా ఇవ్వమని అడిగారు. నేను చేస్తున్న పనిని చేయవద్దని వారు చక్కగా చెప్పారు.
నేను చలించనని వారు కనుగొన్నప్పుడు, స్వరం మారిపోయింది. 1984లో నేను కొంతమంది స్నేహితులతో కలిసి మా గ్రామంలో ఆర్ఎస్ఎస్ శాఖ ప్రారంభించినప్పుడు సలహా బెదిరింపులుగా మారింది. నేను అప్పుడు నా చివరి సంవత్సరం డిగ్రీ చదువుతున్నాను. నాకు ఎప్పుడూ బెదిరింపులు రావడం మొదలైంది. కానీ నేను వాటిని పట్టించుకోకుండా ఆర్ఎస్ఎస్ కోసం పనిచేయడం కొనసాగించాను. 1992 లో, నా బిఈడి పూర్తి చేసిన తర్వాత, నేను మా గ్రామంలో ప్రాథమిక పాఠశాల మాస్టర్‌గా చేరాను.
సెప్టెంబర్ 1993 లో, సిపిఎం స్పాన్సర్ చేసిన బంద్ సందర్భంగా, కమ్యూనిస్టులు ప్రధాన గ్రామ జంక్షన్ వద్ద మేము నిర్మించిన బస్ షెల్టర్, సిమెంట్ బెంచ్‌ను ధ్వంసం చేశారు. దీని ఫలితంగా ఆర్ఎస్ఎస్, మార్క్సిస్టుల మధ్య ఘర్షణ జరిగింది. దీని గురించి విన్నప్పుడు, నేను అక్కడికి వెళ్లి మార్క్సిస్ట్ నాయకులకు వారు చేసింది తప్పు అని చెప్పాను. వారు నాపై, నాతో పాటు ఉన్న ఇతరులపై శారీరకంగా దాడి చేశారు. వారు మమ్మల్ని తీవ్రంగా గాయపరచలేదు, కానీ ఆసుపత్రిలో చేర్చేంత వరకు చేశారు.
జనవరి 1994 వరకు అంతా నిశ్శబ్దంగా ఉంది. నా చెల్లి వివాహం ఫిబ్రవరి 13న జరగాల్సి ఉంది. నేను జనవరి 25న మా మామను చూడటానికి వెళ్ళాను. ఆయనను కలిసిన తర్వాత బస్సులో తిరిగి వచ్చాను. నేను ఉరువాచల్ బజార్ స్టాప్‌లో దిగి, అక్కడి నుండి నా ఇంటికి చేరుకోవడానికి కిలోమీటరున్నర దూరం నడవాల్సి వచ్చింది. ఆ సమయంలో నాపై బాంబులతో డాడీ జరిపారు”
“ఈ రోజు ఆ సంఘటన గుర్తుకు వచ్చినప్పుడల్లా నాకు నవ్వు వస్తుంది. కానీ ఆ సమయంలో నేను షాక్ కి గురయ్యాను. తోటి స్వయంసేవక్ లు, అప్పటి సర్ సంఘచాలక్ శ్రీ కె ఎస్ సుదర్శన్ జీ నుండి నాకు లభించిన మద్దతు, నా మానసిక బలం కారణంగా, నేను ఆ షాక్ నుండి చాలా త్వరగా బయటపడ్డాను. రెండు నెలల వైద్య కళాశాలలో చికిత్స పొందిన తర్వాత, గాయం మానడానికి మరో నాలుగు నెలల తర్వాత, వైద్యులు నా కాళ్ళకు జైపూర్ పాదాన్ని సరిచేశారు.
నేను మొదట కృత్రిమ అవయవాలతో నడవడం ప్రారంభించినప్పుడు చాలా బాధగా ఉంది. అవి కూడా బరువుగా ఉన్నాయి. నేను మొదట నడవడం ప్రారంభించినప్పుడు గాయం నుండి రక్తస్రావం అవుతున్నట్లు నేను బాధపడలేదు. నేను నడవాలని మాత్రమే కోరుకున్నాను. నా మనస్సు చాలా విషయాలతో నిమగ్నమై ఉంది. ఆత్మన్యూనతకు క్షణం కూడా సమయం లేదు.
నా యవ్వనంలో నాకు ఇలా చేసిన వారిపై నాకు చాలా కోపం వచ్చిందనేది నిజం. అప్పుడు నాకు ఇంత క్రూరమైన పని చేసిన వారిపై నేను కోపంగా ఉండకూడదని నేను గ్రహించాను. ఎందుకంటే వారు పార్టీ నాయకత్వం కోరినది చేస్తున్నారు. నాకు జరిగిన దానికి ప్రతీకారంగా, నాకు తెలిసిన ఎస్ఎఫ్ఐ నాయకుడు సుధీష్ హత్యకు గురయ్యాడు. ఇలాంటి ప్రతీకార హత్యలను నేను అస్సలు అంగీకరించను. అతని హత్య గురించి నాకు తెలియగానే, అది జరగడం దురదృష్టకర సంఘటన అని చెప్పాను.
నేను నడవడం ప్రారంభించిన తర్వాత, 1999లో త్రిస్సూర్‌లోని ఒక పాఠశాలలో చేరే ముందు జన్మభూమి పత్రికలో రెండున్నర సంవత్సరాలు పనిచేశాను. అప్పటి నుండి నేను అక్కడ సాంఘిక శాస్త్రం బోధిస్తున్నాను. మే 1995లో, నాతో పాటు బి.ఇ.డి. చదివిన అమ్మాయి వనితను వివాహం చేసుకున్నాను. ప్రమాదం జరగడానికి ముందు మేము కలిసి జీవించాలని నిర్ణయించుకున్నాము.
సంఘటన తర్వాత, నేను ఆమెను నిరుత్సాహపరిచేందుకు ప్రయత్నించాను, కానీ ఆమె తన నిర్ణయంలో చాలా దృఢంగా ఉంది. నేడు, మా కుమార్తె త్రిస్సూర్‌లో ఇంజనీరింగ్ చదువుతోంది. 2016లో బిజెపి నన్ను అభ్యర్థిగా ఉండమని అడిగినప్పుడు నేను రెండు సంవత్సరాలుగా ఉపాధ్యాయ సంఘం రాష్ట్ర ఉపాధ్యక్షునిగా, ఉపాధ్యాయుల కోసం మేము ప్రచురించే పత్రిక సంపాదకునిగా పనిచేస్తున్నాను. ఇది నాకు ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
బహుశా పార్టీ నన్ను కన్నూర్‌లో మనం చూస్తున్న అసహన రాజకీయాలకు చిహ్నంగా ఉండాలని కోరుకుంటుందా? నేను నిర్ణయం తీసుకోవడానికి కొంత సమయం కావాలని చెప్పాను. నా పరిస్థితిని బట్టి నేను శారీరకంగా అంత చురుకుగా ఉండలేను. వారు ఆసక్తి చూపినప్పుడు, నన్ను అభ్యర్థిగా ఉంచడం వెనుక ఉన్న స్ఫూర్తిని నేను చూడగలిగాను. నేను తిరుగుతూ ప్రచారం చేస్తాను, కానీ ఇతరుల మాదిరిగా కాదు. నేను మధ్యలో చాలా విరామం తీసుకోవాలి.
మనందరికీ మన అభిప్రాయాలను వ్యక్తీకరించే స్వేచ్ఛ ఉండాలని, ఈ ప్రాంతాలలో మనలో చాలా మందికి అది నిరాకరించబడుతుందని నేను ప్రజలకు తెలియజేశాను. నేను అలాంటి అసహనానికి బాధితుడిని అని నేను వారికి చెప్పాను. సీపీఎం తమ కోటగా భావించే గ్రామాల్లో ఆర్ఎస్ఎస్ శాఖలను ప్రారంభించడానికి మమ్మల్ని అనుమతించనప్పుడు సమస్యలు ప్రారంభమవుతాయి.
తీవ్ర వ్యతిరేకత ఉన్నప్పటికీ మనం శాఖలను తెరిచినప్పుడు, వారు ఇలా దాడి చేస్తారు. ఇది మార్క్సిస్ట్ పార్టీ కార్యనిర్వహణ విధానం. శాఖలు లేకపోతే, హింస ఉండదని వారి వాదన. ఇది ఎలా సాధ్యం? మనం కోరుకున్నది చేయడం మన హక్కు కాదా? వారు ఆర్ఎస్ఎస్ వ్యక్తులను మాత్రమే కాకుండా, తమ పార్టీని విడిచిపెట్టిన వారిని కూడా హత్య చేస్తారు. మేము ఒక గ్రామంలో శాఖను ప్రారంభించినప్పుడు, వారు మాపై దాడి చేస్తారు.
త్వరలోనే మా ప్రజలు ప్రతీకారం తీర్చుకుంటారు. ఇది ఎప్పటికీ కొనసాగదని నాకు తెలుసు. మనం ఒకరినొకరు చంపుకోకుండా సహజీవనం చేయాలి. నాగరిక సమాజంలో రాజకీయ హింస ఉండకూడదు”.
More Stories
అడ్డంకుల తొలగింపుకు చర్చలకు ట్రంప్, మోదీ సుముఖం!
రాహుల్ గాంధీ మలేసియా `విహార యాత్ర’పై దుమారం
నిరసనలతో రగిలిపోతున్న నేపాల్… రంగంలోకి సైన్యం